Speeltuin

de minimalist9 reacties | 10 mrt 2014

Vorige week heb ik meer dan drie uur in een prachtige natuurspeeltuin doorgebracht.

De zon scheen, de kinderen speelden en renden alsof hun leven ervan af hing.

De meeste ouders zaten op boomstammen voor zich uit te staren, of liepen met licht gebogen rug en licht wanhopige blik in de ogen achter hun kroost aan. Veel ouders waren er wel, maar ook weer niet.

Ik heb werkelijk niet één ouder over een boomstam zien lopen, aan een tak zien hangen, aan een touw zien zwieren. Niet één. En ik heb echt goed gekeken, want ik was mijn smartphone vergeten.

Ook ik ben zo’n ouder die er in speeltuinen wel is, maar ook weer niet. Het lijkt wel alsof speeltuinen hier speciaal voor gemaakt zijn.

Nog een paar jaar en dan worden de speeltuinbezoekjes steeds minder frequent. Totdat mijn dochter en zoon zelf met licht gebogen rug en licht wanhopige blik achter mijn kleinkinderen aan slenteren.

Het was een mooie dag, precies zoals ie hoorde te zijn.

En eerlijk gezegd verheug ik me op het volgende speeltuinbezoek.

Zonder smartphone, hangend in een boom met modder aan mijn broek en blaren op mijn handen.

 
‘We don’t stop playing because we grow old; we grow old because we stop playing.’
-George Bernard Shaw