Meeuw
Een meeuw poepte onlangs vol op mijn hoofd.
Ik was net vijftig meter van huis verwijderd, op weg naar de dijk en de rivier om te gaan hardlopen. In gedachten verzonken, met vastberaden blik, doelgericht. Minimaal tien kilometer zou ik gaan rennen. Ik zag het al helemaal voor me.
En daarna zou ik allerlei mooie dingen gaan doen op mijn werk. En toen poepte er dus een meeuw vol op mijn hoofd.
Triomfantelijk en quasi-achteloos zat die meeuw om zich heen te turen vanaf een lantarenpaal. Kop in de wind, mijn blik volledig negerend.
Mijn eerste reactie: ‘Oh nee, toch, waarom gebeurt dit mij nou weer?’
Al snel besloot ik om de poep zo veel mogelijk uit mijn haar te vegen, en verder te lopen.
Die meeuw zat daar niet voor niks.
Soms horen meeuwen nou eenmaal vol op je hoofd te poepen.
‘It’s hard to remember to live before you die’
-Modest Mouse
verzenden...
Helemaal waar!
Dingen gebeuren omdat ze moeten gebeuren!
Maar ben toch stiekem blij dat die meeuw op jou hoofd scheet en niet op de mijne!
Jij krijgt vast binnenkort ook een kledder op je hoofd, Gijs, gun ik je.
Tot snel,
Vincent
Leuk Vinnie!
Dank, anoniem!
Haha, wat stoer dat je gewoon door bent gelopen
Volgende keer doe ik wel een helm op. Tot zondag, Sas,
Vincent
Prachtig verhaal! En I kid you not, exact hetzelfde is mij eens gebeurd. Ik was nog kind, dus ik kon huilend naar mij moeder rennen. Nu zou ik ook verder rennen… denk ik. Echter toch geen 10km trouwens.
Enfin, nice!
Dank, Tinus!
Ja tot zondag! Enne na Martijn z’n bekentenis durf ik ook: mij is het ook eens overkomen, maar dan met een duif (minstens zo erg) in hartje Utrecht, waar ik met collega’s liep in de lunchpauze. Wat hebben ze gelachen, en terecht.. Maar ook ik ben er sterker uitgekomen