Jong en oud
‘Een mens die zijn gave tot verwondering bewaart, verliest nooit’
-Lila Azam Zanganeh
Ik zat vorige week in het vliegtuig met mijn vrouw en kinderen, op weg naar Mallorca.
De laatste keer dat we vlogen, was mijn dochter één en zat mijn zoon nog in de buik.
Het was net als de eerste keer dat ik vloog, alleen, naar Amerika, toen ik zestien was.
Ik heb de ogen van mijn kinderen 2 1/2 uur geërfd en er door mogen kijken.
De verwondering bij het opstijgen.
De huizen en de auto’s die steeds kleiner worden.
Het moment dat het vliegtuig door de wolken breekt.
De hemel, zo blauw dat het bijna pijn doet aan je ogen.
We hebben een half uur naar de besneeuwde bergtoppen van de Alpen zitten kijken samen.
Ik heb eindelijk weer eens echt gevlogen.
Op de terugweg waren ze trouwens vooral geïnteresseerd in Angry Birds. Kids grow up so fast…