Net niet

de minimalist5 reacties | 11 apr 2013

Ik stond vanochtend op het punt te verkondigen dat ik een maand zonder Facebook zou gaan doorbrengen.

Totdat ik me realiseerde dat Facebook niet het probleem is.
Twitter trouwens ook niet.

En internet ook niet.

Het ‘probleem’ ben ik zelf. Beter gezegd, het probleem is mijn geest. Die staat geprogrammeerd op perfectie. Maar omdat perfectie per definitie imperfect is, is het altijd net niet.

Ik las een interview met actrice Rachel Weisz en die zei: ‘Ik faal hopeloos in perfectie.’ Zij faalt niet alleen hopeloos, we falen allemaal hopeloos. Tenminste, we lijken allemaal hopeloos te falen, want het is het altijd net niet.

Ik hoor de laatste tijd bijna letterlijk mijn geest commentaar geven: ‘Dat is allemaal leuk en aardig wat je aan het doen bent, maar het is het net niet. Als je dát nou gaat doen, dan is het echt helemaal goed.’ Enzovoorts, enzovoorts. Terwijl ik een artikel aan het lezen ben: ‘Als je nou even Facebook checkt, dan kun je daarna het artikel écht helemaal geconcentreerd lezen.’ Maar ik kan me ook concentreren en tegelijkertijd accepteren en voelen dat het het net niet is.

Probeer het maar eens zelf, met een concentratie-meditatie die in het Boeddhisme ‘samatha’ wordt genoemd.

Ga rechtop aan tafel zitten of op een meditatiekussen op de grond, en plaats een niet al te groot object voor je. Een beker, of een appel, of een blik. Doe je ogen dicht en begin dan met je te concentreren op je ademhaling, en voel hoe je zit. Schouders ontspannen, kaken ontspannen, een rechte, ontspannen rug. Richt dan je aandacht op een punt zo’n drie centimeter onder je navel. Open je ogen, en richt je aandacht voor zo’n tachtig procent op de beker of appel voor je, en blijf voor de overige twintig procent bij het punt onder je navel. Blijf kijken. En ervaar wat er dan gebeurt. Blijf zo lang mogelijk kijken.

In mijn geval, kort samengevat, is het het net niet. Maar zo is het altijd.

Het hele leven is het net niet. Op een paar hemelse, prachtige momenten na waarin alles even helemaal leek te kloppen. Momenten waar ik maar naar op zoek blijf. En ik ben niet de enige.

Leren verduren dat het ‘net niet’ is, is het leven ten volste nemen. Aangezien perfectie imperfect is, is net niet precies zoals het hoort te zijn. En zoals het hoort te zijn is perfect.

En ook deze post is het trouwens net niet.