Babysteps

de minimalist4 reacties | 14 mrt 2013

‘Okay, baby step onto the elevator… baby step into the elevator… I’m in the elevator.’
-Bill Murray in ‘What about Bob’

 
Het gaat goed met mij. Ik sta steeds vaker in mijn kracht.

Als ik kijk naar waar ik tweeënhalf jaar geleden was en waar ik nu ben, dan kan ik alleen maar tevreden zijn. Dan wil ik alleen maar tevreden zijn.

Ik ben helemaal niet meer terug gekomen op mijn ’28 days later challenge’ van het begin van het jaar.

Waar het mij om ging bij die challenge is dat verandering begint met het zetten van die eerste stap, hoe klein die eerste stap ook is. Een kwartiertje wandelen per dag. Vijf minuten mediteren. Of iedere dag ‘s ochtends en ‘s avonds flossen.
Eén ding, iedere dag.

In de geweldige komedie ‘What about Bob?’ speelt Richard Dreyfuss een psychiater die Bill Murray, ‘Bob,’ tegenkomt, een ontzettende neuroot met plein- en smetvrees. Bob weet uiteindelijk zijn leven te veranderen door ‘babysteps’ te zetten.

Ik heb ‘What about Bob’ drie keer gezien, de eerste keer in 1993 toen ik zeventien was. En de afgelopen twintig jaar heb ik regelmatig op willekeurige momenten aan babysteps gedacht. Misschien wel omdat ik van de zevenmijlslaarzen was. En ik er pas vrij laat ben achter gekomen dat zevenmijlslaarzen niet bestaan.

Ik moest vandaag tijdens het hardlopen weer aan deze film denken, toen ik er even doorheen zat.

Babysteps hebben mij geholpen. Kleine stapjes zetten, en blijven lopen.
En één keer vaker opstaan dan dat ik val.

Verandering begint met het zetten van dat eerste stapje. Iedere dag opnieuw. En ik kan iedere dag, ieder moment, opnieuw beginnen.

 
‘Bob, there’s an old saying: “The best psychiatrist in the world is the one right inside of you.”
-’What About Bob’