15
jan
Sneeuw
Ik ben vanochtend gaan hardlopen, in de sneeuw, alleen.
Ik vind het fantastisch om in de sneeuw hard te lopen. Om op te merken dat alles verandert: het licht, de bomen en het gras opeens onder een prachtig laagje sneeuw. Mijn gedachten.
Ik ben geneigd om te denken dat alles anders is als het gesneeuwd heeft. Stiller, mooier, meditatiever, maar dat is niet zo.
Een halve maan is ook de hele maan.
Een sneeuwlandschap is ook het landschap dat in de lente in bloei staat.
Een slechte dag is ook een goede dag. En in die goede dag is ook de slechte dag aanwezig.
Het één kan niet zonder het ander.
Het één is het ander.
‘All separation, every kind of estrangement and alienation is false. All is one‘
-Sri Nisargadatta Maharaj
verzenden...
Om met de woorden van Nisargadatta te spreken: Jij bent mijzelf
….en dat kraken onder de voeten……heerlijk!
Zo moeilijk om te ‘snappen,’ Svara, maar ik voel dat het waar is. We zijn allemaal zo verbonden met elkaar.
Ja, hardlopen in de sneeuw heeft echt iets mystieks, zo heb ik het zelf ook ervaren
Tennissen in de sneeuw misschien ook, Thomas, maar dat hebben we geloof ik nooit ervaren
Weet je dat je echt prachtige blogs schrijft?
Goedemorgen Marijke,
Doet me erg goed om dat te horen, dank je wel,
Vincent