Monster 2.0
Als ik mij niet goed voel, als ik onrust voel, of stress, of pijn, of verdriet, dan heb ik nog steeds de neiging om de onrust, de stress, de pijn, of het verdriet niet te willen voelen.
Ik kan dan van alles gaan doen. Wijn drinken, hardlopen, wielrennen, slapen, internetten, whatsappen, voetbal kijken, klagen over anderen, lezen.
Ik stop de monsters waar ik als kind niet van kon slapen iedere keer terug onder mijn bed en doe dan net alsof ze niet bestaan.
Monsters bestaan namelijk. Monsters zijn alleen niet eng. Net als kinderen verstoppen zij zich met maar één doel: om gevonden te worden.
Wat ik keer op keer verstop wil gewoon gevonden worden.
Iedere keer opnieuw. Totdat het zo vaak is gevonden, totdat het zo vaak is gezien, dat het zich niet meer hoeft te verstoppen. En er gewoon mag zijn.
‘Monsters are real, and ghosts are real too. They live inside us, and sometimes, they win.’
-Stephen King
verzenden...