No beginning, no end
Meer dan tien minuten zat ik verdwaasd naar mijn computerscherm te staren. Toen moest ik opstaan en weglopen om niet over te geven op mijn veel te volle bureau. Na een korte toiletpauze deed ik er vervolgens meer dan drie kwartier over om één email naar een collega in de VS te sturen…
Van 6 januari tot 20 augustus 2011 heb ik met een burnout thuis gezeten. Ik had paniekaanvallen. Ik kon me nergens op concentreren. Ik was amper in staat om te ontspannen. Ik flipte als mijn twee kinderen me ‘s nachts uit mijn slaap hielden.
Ik trainde maandenlang 6 dagen per week in de sportschool. Zonder succes.
Ik heb inmiddels gekozen voor meditatie en het pad naar betekenisvol en bewust leven, maar ik ben nog steeds zoekende.
Ik probeer los te laten, maar grijp nog regelmatig met beide handen naar het stuur. Ik probeer in het licht te stappen, maar ben nog steeds bang om mijn schaduw mee te nemen.
Ik probeer als minimalist te leven, maar heb op 31 december nog de iPhone 4s gekocht.
Ik ben er nog lang niet, maar het is nooit te laat om te veranderen.
Dit is mijn blog, deminimalist.nl. Omdat ik weer wil schrijven, omdat ik wil delen wat ik meegemaakt heb en geleerd heb, omdat ik weer wil creëren, omdat ze me niet kunnen opeten.
Welcome to wherever you are.
verzenden...