De sentimentalist
Justin Kievit en Jared Stevens. Twee jongens uit Tennessee in de Verenigde Staten. De ene is 13, de ander 12. Jared heeft een hersenverlamming en kan nauwelijks bewegen, Justin is kerngezond.
Deze twee jongens stonden vorige week tegenover elkaar op de mat tijdens een worsteltoernooi. Beter gezegd: Justin stond en Jared lag op de grond. Jared wil ondanks zijn handicap toch het allerliefst worstelen.
Justin heeft Jared laten winnen, en het filmpje dat van dit ‘gevecht’ gemaakt is staat inmiddels op YouTube.
Justin gaat naast Jared op de mat liggen, legt voorzichtig zijn arm over zich heen, draait zich met Jared bovenop zich op zijn rug, en tikt af. Hij verliest dus expres, heel expres.
Het is heel eenvoudig om hier allerlei cynische kanttekeningen bij te plaatsen:
-’Dat heeft zijn coach hem vast ingefluisterd’
-’Deze wedstrijd telt vast niet mee’
-’Dit moest hij doen van de jeugdworstelbond’
-’Iedereen zou hem hebben geridiculiseerd als hij wél had gewonnen, dus hij moest wel verliezen’
-’Hij verliest expres om sympathiek gevonden te worden’
En toch: dit filmpje raakt me vol in het hart. Ik houd het niet droog als ik naar de beelden kijk. Omdat ik naar een unieke ontmoeting kijk tussen twee mensen die elkaar anders nooit hadden ontmoet. Die elkaar zien, en voelen, en voor even met elkaar verbonden zijn, maar ook voor altijd met elkaar verbonden zullen blijven.
Justin geeft zich niet alleen gewonnen, maar zo veel meer.
Geef zelf ook, zo veel en zo vaak als je kunt.
Geef. Zonder er iets voor terug te verwachten.
De sentimentalist
Bekijk de beelden hier
verzenden...