Woede
’Always love, hate will get you every time’
-Nada Surf
Ik had bijna een aanrijding vanochtend.
Ik reed het Keizer Karel plein in Nijmegen op, en één auto gaf mij geen voorrang waardoor ik bovenop de rem moest.
Woedend was ik, en ik ga hier niet letterlijk opschrijven wat er uit mijn mond kwam rollen.
Een minuut eerder zat ik nog voor een rood stoplicht naar een prachtige boom met felrode bladeren te kijken.
Woede is geen sluipmoordenaar.
Woede staat ineens voor je neus.
Toen ik nog op de boerderij woonde, werd ik razend op een man die mij niet teruggroette. Totdat ik mij later realiseerde dat hij zijn zwaar demente vrouw naar het zorggedeelte van de boerderij kwam brengen.
Woede is het meest schadelijk voor mijzelf.
Vanochtend heb ik zo bewust mogelijk proberen te voelen wat woede met mij doet. Mijn hart gaat sneller kloppen, ik krijg het warm, mijn spieren en kaken schieten vast.
Ik voel het nu nog terwijl ik dit schrijf.
Ik word niet gestraft voor mijn woede, maar gestraft door mijn woede.
Ik kan altijd opnieuw beginnen en ik blijf oefenen. Laat die bumperklever maar komen straks op weg naar huis.
‘Holding on to anger is like grasping a hot coal with the intent of throwing it at someone else, you are the one who gets burned.’
-Boeddha
verzenden...
Wat ik zelf lastig vind: boos worden of boos zijn. Tijdens de cursus Transactionele analyse leerden we dat boos woorden een functie heeft; je grens aangeven.
Nog steeds lukt het mij niet…wat er gebeurt is dat ik ga nadenken.. over iets wat voor mij onbegrijpelijk is;; Waarom doet de ander zo? Vanuit welke kijk, welk normen en waarden, welke ervaringen handelt hij/zij..? Mis ik een stuk informatie dat ik dit niet begrijp..?
Vreemd maar omdat ik het bij mezelf zoek, wordt het lastig om boos te worden. Mijn grenzen lijken dan ook plotseling voor mezelf flexibel;” misschien moet ik ze bijstellen?” Geef ze dan nog maar eens aan……
In contact met de ander neem ik dan ook dikwijls een psychologische “time out”… even denken wat ik er nu eigenlijk van vind, na deze nieuwe invalshoek..
Woede is voor mij een extreme vorm van boosheid….zou woede dan ook die functie hebben?….of is het een ontlading van een opgebouwde spanning …..is het nu gericht naar buiten of juist naar binnen…?
Lastig, woede, boosheid en grenzen aangeven….
Dag Annette,
Woede, of beter gezegd, boosheid heeft in mijn ogen zeker een functie soms. Om grenzen aan te geven met name. Woede leidt nergens toe, vind ik, en is schadelijk voor jezelf. Je boosheid tonen gaat ook stukken bewuster dan woede, die er ineens is.
Grenzen stellen én aangeven is één van mijn leerdoelen dit jaar.
Hopelijk gaat het goed met je, erg leuk dat je regelmatig reageert,
Vincent
Goed verhaal man, goede inzichten!