Stuiterbal
‘Erf de ogen van je kind, kijk er door’
-Spinvis
‘Wat moet ik doen vandaag?’ is vaak mijn eerste gedachte als ik ‘s ochtends wakker word. Mijn hele wezen is zo ingesteld op ‘doen,’ dat het soms lijkt alsof mijn leven ervan afhangt.
Niet ‘ik denk, dus ik besta,’ maar ‘ik doe, dus ik besta.’
Als ik om me heen kijk, zie ik dat ik niet de enige ben.
Mijn kinderen hebben hier totaal geen last van. Zij hebben (nog) wat Suzuki Roshi de ‘beginner’s mind’ noemt. ‘In the beginner’s mind there are many possibilities, in the expert’s mind there are few,’ schrijft Suzuki.
Mijn kinderen hebben zich laatst een hele tijd met één gele stuiterbal opperbest vermaakt. Eén stuiterbal biedt in hun ogen namelijk veel mogelijkheden. Stuiteren en erachteraan rennen, stuiteren en erachteraan rennen, stuiteren en erachteraan rennen. Ruim een half uur lang.
Dikke pret. Zonder oordeel en zonder verwachtingen. Ze hebben geen foto van hun stuiterbal op Facebook gezet of getweet. Niemand heeft het ‘ge-liket.’
Ik heb er naar gekeken en heb even helemaal ‘niks’ gedaan, alleen gekeken naar twee kinderen die met een stuiterbal speelden.
Lang geleden dat niks doen mij zo veel heeft opgeleverd.
‘Because he has no goal in mind, everything he does succeeds’
-Lao Tzu
verzenden...