Circus
Ik sta iedere dag in het circus.
Gedachten en emoties vliegen door mijn hoofd en door mijn lijf en ik probeer ze te temmen.
‘Stil, jij!’
‘In de hoek jij!’
‘Blijf nou hier, ik wil niet dat je al weer weggaat!’
‘Ga jij maar weg!’
‘Wat doe jij nou hier?’
‘Wegwezen jij!’
‘Waarom ga je nou weg?’
‘Ik word bang van jou!’
‘Niet nu, ik heb je nu niet nodig!’
‘Ben je daar nou al weer, ik had toch gezegd dat je in die hoek moest gaan staan!’
Als ik met mijn act in het circus zou staan, zou niemand komen kijken.
Omdat ik al lang opgevreten zou zijn door alle leeuwen in de ring.
Mijn leeuwen doen namelijk nooit wat ik zeg, dus kan ik maar beter naar hen leren luisteren.
Dan hoeven ze me niet op te eten.
En hoef ik misschien niet meer naar het circus.
‘Bodhidharma faced the wall.
The Second Ancestor, having cut off his arm, stood there in the snow and said, “My mind is not at peace yet. I beg you, Master, please put it to rest.”
Bodhidharma said, “Bring me your mind, and I will put it to rest.”
The Second Ancestor said, “I have searched for my mind, but I cannot take hold of it.”
Bodhidharma said, “There, I have put your mind to rest.”‘
verzenden...
Klinkt als een akelig circus. Ken je dit gedicht? Misschien inspireert het je om er bij te blijven ook als het een gast is waar je niet op zat te wachten.
De herberg
Ik ben als een herberg.
Elke dag komen er nieuwe gasten.
Iets leuks, een dip, een slechte bui,
en even een helder moment
als onverwachte bezoekers.
Ik verwelkom ze en biedt ze allen een gastvrij onthaal!
Zelfs als het een hoop zorgen zijn
die bij mij de boel overhoop halen.
Toch behandel ik elke gast met respect.
Misschien komt hij bij me opruimen
om plaats te maken voor iets nieuws, iets fijns.
Een sombere gedachte, schaamte en boosheid,
ik begroet hen lachend bij de deur
en vraag ze binnen te komen.
Ik ben dankbaar voor wie er komt
Iedere gast heet ik welkom.
Vertaald en bewerkt uit Barks, C. (1997) The Essential Rumi. San Fransico: Harper.
Ik oefen al een hele poos, maar ook ik lijk nog een deurbeleid te hebben
dikke zoen
daan
Hoi Daan,
Ik heb sowieso nooit echt van het circus gehouden… Het prachtige gedicht van Rumi ken ik, net als het deurbeleid. ‘Ik wil niet dat je binnenkomt. Hey, je hebt je voeten niet geveegd!’
V.
en dan is daar die storm…
in je hoofd…
in je lijf….
en opeens….als je denkt dat het niet erger kan…..heb je de bodem bereikt…
een ongedachte en onverwachte rust komt over je…
als het een kleur zou hebben zou het de kleur van de oceaan zijn; groenblauw..
je weet :”nu kan het alleen maar bergopwaarts”
het zullen geen grote stappen zijn maar eerder hink- stap-sprong-val – hink- stap…
maar de richting is er: omhoog …!!
want je hebt de diepte durven voelen
Annette
Dank je wel, Annette, de diepte durven voelen, amen,
Vincent