300
‘Don’t just do something, sit there’
-Sylvia Boorstein
Mijn ‘meditatie-app’ gaf vanavond aan dat ik op 300 dagen gemediteerd heb.
300 dagen.
Als je mij dat een paar jaar geleden had verteld had ik je voor gek verklaard.
300 keer op mijn oranje meditatiekussen. Soms zelfs ‘s ochtends, ‘s middags en ‘s avonds.
Vaak rugpijn en pijn in de nek.
Vaak afzien.
Vaak in gedachten verzonken.
Soms in diepe aandacht met mezelf verbonden.
Regelmatig geen zin of te moe, maar toch iedere keer zitten.
Ik ben allesbehalve verlicht.
Ik oordeel nog steeds.
Ik word vaak overmeesterd door mijn geest.
Ik kan nog vreselijk gestresst zijn.
Ik heb laatst nog een krukje omver geschopt.
En toch, ik zou niet meer zonder kunnen.
Ik moet én ik wil op dat kussen gaan zitten.
Ik merk op dat ik allesbehalve verlicht ben.
Ik merk op dat ik nog steeds oordeel.
Ik merk op dat ik overmeesterd word door mijn geest.
Ik merk op dat ik vreselijk gestresst ben, of beter gezegd dat ik gevoelens van stress ervaar.
Het is goed zo.
verzenden...