Geen uitweg
A. heeft zelfmoord gepleegd.
Hij was twee jaar geleden al een tijd klinisch depressief en zei toen dat hij een tweede depressie niet meer aan zou kunnen. Die tweede depressie kwam het begin van dit jaar weer op bezoek, en leek niet meer weg te gaan…
A. was een goede bekende, die ik een paar jaar geleden wekelijks zag. Ik zag hem zeven weken geleden voor het laatst en hij zag er slecht uit. Een lege blik in de ogen, niet in staat om ook maar te glimlachen.
A. begon iedere dag met meditatie.
A. had veel familie en vrienden om zich heen.
A. had een goede baan, een prachtig appartement en een mooie auto.
A. was goed in staat om te verwoorden hoe hij zich voelde.
A. haalde een tijdlang heel veel uit het leven, ging tot het gaatje en daar voorbij.
‘Hij moet gedacht hebben dat zijn dierbaren zonder hem beter af zijn,’ zei iemand tegen mij, maar dat geloof ik niet.
Hij kon er gewoon niet meer tegen, hij kon niet meer accepteren wat er was en wat hij voelde.
Of juist niet meer voelde.
We hebben zo ontzettend veel niet in de hand en kunnen mediteren wat we willen.
Controle is en blijft een illusie.
Des te meer een reden om iedere dag zo bewust mogelijk door te brengen.
Met open hart en met open armen.
Zonder oordeel.
Zonder verwachtingen.
‘People think that those who commit suicide are against life- they are not. They are too lusty for life, they have great lust for life; and because life is not fulfilling their lust, in anger, in despair, they destroy themselves.’
-Osho
verzenden...