Rozijn
Toen ik gisterochtend op de roltrap op het station stond moest ik opeens aan een rozijn denken.
(De roltrap is trouwens een prachtig voorbeeld van massa-nonconformiteit. Ooit uitgevonden om mensen nog sneller te laten lopen, gebruikt vrijwel iedereen de roltrap om even uit te rusten.)
De misschien wel meest ‘klassieke’ mindfulness-oefening is die ‘met de rozijn.’ Je krijgt een rozijn in je handen gelegd, die je vervolgens goed moet bekijken, moet ruiken, voelen en vervolgens zo goed en lang mogelijk moet proeven.
Het mooiste aan deze oefening vind ik het verhaal dat erbij verteld wordt. De ontstaansgeschiedenis van de rozijn zeg maar. Het klinkt suf, maar het werkt.
Dat die rozijn eerst een druif was. Hoe die druif door de zon en de regen werd gevoed, werd geplukt door mensenhanden, te drogen werd gelegd, in een zakje werd gedaan. Enzovoorts. De rozijnen die wij eten, als je van rozijnen houdt tenminste, eten wij alleen dankzij anderen.
We hebben alles aan anderen te danken en het is goed om hier vaak bij stil te staan. Alles.
Het huis waarin wij wonen.
Het vliegtuig waarin wij naar Kreta vliegen.
De trein waarin wij naar Utrecht rijden.
De telefoon waarmee wij bellen.
Het bed waarin wij slapen.
De kleren die we dragen.
De roltrap waarop wij uitrusten.
Het kan dus niet anders dan dat wij allemaal met elkaar verbonden zijn.
‘Everyone in this world is somehow connected. So why not just be nice to everybody.’
-Richard Simmons
verzenden...
Ey Vin,
Ik vind deze ook altijd schitterend. Het werkt met alles om je heen en zorgt, al is het maar voor een moment, dat je je inderdaad verbonden voelt met de dingen om je heen en dankbaar kunt zijn dat ze er zijn.
Wat is het toch ontzettend fijn dat er water uit de kraan komt dat je kunt drinken!
Dank voor een mooie post,
Liefs
P
Wauw, wat een inspirerend verhaal. Ik ben er echt even stil van. Soms wou ik dat ik een rozijn was. Geen zorgen aan m’n kop. Wat lijkt me dat heerlijk zeg! Van bloesempje naar druifje naar rozijntje. Zo’n klein stukje gerimpeld genot, vol van smaak. De heerlijke zoete smaak van rozijnen… Hmm…
Dank je, wannaberozijn! Als we er op een nonduale manier naar kijken dan ben jij sowieso nu al een rozijn. Alles is ten diepste met elkaar verbonden: jij bent de rozijn, maar de rozijn is ook jou. ‘There is no separate self,’ volgens het Boeddhisme. Zeer complexe materie, maar ik denk wel dat het uiteindelijk waar is.
Vincent
Hallo Vincent, ik adoreer jouw filosofie zeer. Rozijnen zijn de ondergewaardeerden van de maatschappij. Daar moet verandering in komen. Mensen moeten leren om respect te hebben voor rozijnen. Wat nou als we een rozijnen-revolutie starten. Allemaal voor de rozijn. Rozijnen aan de macht!
Zijn we alleen verbonden door materiële zaken?
Goede vraag, Anke, dank je wel. We zijn absoluut niet alleen verbonden door materiële zaken, integendeel. Mijn opsomming kan inderdaad wel die suggestie wekken, maar dat is niet mijn bedoeling.
Vincent