Luctor et luctor
‘It always feels like I’m waiting for something’
-Nada Surf
Ik wacht al mijn hele leven op verlossing. Op dat ene moment dat de hemel openbreekt en dat alles op zijn plek valt. Op het moment waarop ik opeens begrijp waarom ik ben zoals ik ben, waarom ik ben geworden zoals ik ben. Dat ik weet en voel waar ik gelukkig van word en hoe ik mijn leven het beste kan leiden. Dat ik geen angst meer ken.
Afgelopen weekend realiseerde ik mij pas echt dat dat Hollywood-moment van verlossing (‘de minimalist leefde nog lang en gelukkig’) niet gaat komen.
‘This is it,’ zegt Thich Nhat Hanh. Het klinkt simpel, maar het is soms zo ontzettend moeilijk om te accepteren: dit is het. Het is zo waar dat het pijn doet.
Dit is mijn leven. Met hele goede momenten, maar ook met momenten waarop ik mij verschrikkelijk voel en over alles twijfel. Ik worstel en worstel en kom maar niet boven. Ik verwacht van alles van het leven, terwijl het precies andersom hoort te zijn: wat verwacht het leven van mij?
Waar wacht ik op? Als dat moment van verlossing niet gaat komen, dan kan ik maar beter stoppen met (ver)wachten en zijn bij wat er is, hoe moeilijk dat soms ook is.
This. Is. It.
verzenden...