Luctor et luctor
‘It always feels like I’m waiting for something’
-Nada Surf
Ik wacht al mijn hele leven op verlossing. Op dat ene moment dat de hemel openbreekt en dat alles op zijn plek valt. Op het moment waarop ik opeens begrijp waarom ik ben zoals ik ben, waarom ik ben geworden zoals ik ben. Dat ik weet en voel waar ik gelukkig van word en hoe ik mijn leven het beste kan leiden. Dat ik geen angst meer ken.
Afgelopen weekend realiseerde ik mij pas echt dat dat Hollywood-moment van verlossing (‘de minimalist leefde nog lang en gelukkig’) niet gaat komen.
‘This is it,’ zegt Thich Nhat Hanh. Het klinkt simpel, maar het is soms zo ontzettend moeilijk om te accepteren: dit is het. Het is zo waar dat het pijn doet.
Dit is mijn leven. Met hele goede momenten, maar ook met momenten waarop ik mij verschrikkelijk voel en over alles twijfel. Ik worstel en worstel en kom maar niet boven. Ik verwacht van alles van het leven, terwijl het precies andersom hoort te zijn: wat verwacht het leven van mij?
Waar wacht ik op? Als dat moment van verlossing niet gaat komen, dan kan ik maar beter stoppen met (ver)wachten en zijn bij wat er is, hoe moeilijk dat soms ook is.
This. Is. It.
verzenden...
Lieve Vinny,
Neem het leven zoals het is en zie alle “downs” als dingen waar je van kan leren… het leven zit vol leermomenten en levenslessen, het leren van de levenslessen is niet altijd makkelijk, maar een enorme winst als je het geleerde hebt mogen leren! Anders komt de les keer op keer terug en zal deze steeds zwaarder zijn… Dan worden we ook altijd nog even getest of we de les wel geleerd hebben…
Leren en jezelf ontwikkelen, daar draait het toch om?!
En… kijk niet naar wat je niet hebt, maar kijk naar en geniet van alles wat je wel hebt
!
Ik zie je snel!
Liefs,
Do
Dank je Do, had ik echt even nodig.
Vin
Mooie post weer Vincent! Ik denk dat Do iets heel moois zegt. Ik sluit me hier bij aan, maar wil er ook nog aan toevoegen dat ik ervaar dat wanneer je weinig verwachtingen hebt (en dus bent met wat er is) het makkelijker is om van de ‘downs’ te leren. Je hebt dan geen enorme verwachtingen van ‘het mooie’ en hoeft niet de teleurstelling te boven te komen omdat die verwachtingen niet zijn uitgekomen. Je kunt meteen beginnen met het leren van je levensles, voordat hij later inderdaad nog zwaarder komt. En wees dankbaar voor alles wat al hebt mogen leren..dat heeft je gebracht tot waar je nu bent. Vertrouw erop dat je met alles wat je nog zult leren, het leven meer invulling kunt geven. En misschien wel steeds een beetje meer zult begrijpen waarom je bent wie je bent..
Misschien visoliecapsules en iets met sint janskruid proberen?
“Het moment waarop ik opeens begrijp waarom ik ben zoals ik ben, waarom ik ben geworden zoals ik ben”…
Misschien les bij Rutte nemen?
Die bij kritiek lustig roept: “Ik ben die ik ben”,
wat hij kopieerde van de Heere HEERE himself,
die zich in Exodus aan Mozes bekend maakt met: “Ik ben die ik ben”.
Klaar is Kees.
Goed voorbeeld doet volgen?