Bang

de minimalist5 reacties | 13 mrt 2012

‘The only thing we have to fear is fear itself’
-Franklin Delano Roosevelt 

‘Je hoeft echt niet bang te zijn, hoor!’

Ik heb dit gehoord van mijn ouders. Ik hoor dit andere ouders zeggen tegen hun kinderen. Ik zeg dit tegen mijn dochter.

Het slaat alleen nergens op.

Vanaf nu, en niet morgen of als mijn kinderen ouder zijn, doe ik het anders.

Ten eerste: niemand ís bang, we voelen ons bang, we voelen angst.

Ten tweede: je mag angst voelen, daar is helemaal niks mis mee. Wat kinderen nog kunnen, maar heel veel ‘grote mensen’ vaak niet meer, is opmerken dat ze angst voelen en dit vervolgens hardop uitspreken.

Het is okay om angst te voelen, maar dat je angst voelt wil nog niet zeggen dat je ‘het’ vervolgens niet hoeft te doen. ‘Het’ kan van alles zijn: in het geval van mijn dochter gaat het bijvoorbeeld om de kat van de buren aaien.

Merk bewust op dat er angst is, oordeel daar niet over, en probeer vervolgens te kiezen. Trek ik me terug, flinch ik? Of doe ik het toch, ga ik door, ondanks de angst die ik voel?

Ik krijg de indruk dat het verschil tussen wat wij een ‘lafaard’ noemen en een ‘held’ niet zo groot is. Een ‘held’ voelt de angst ook, maar laat zich er alleen (soms) niet door tegenhouden.

Door ‘het’ ondanks je angst regelmatig tóch te doen, maak je de angst niet zo zeer kleiner. Je creeërt een patroon waarin je wel angst voelt, maar je niet door de angst laat regeren. Angst zal er namelijk altijd zijn. Angst mág er ook zijn.

Probeer je negatieve patroon te vervangen door een positief patroon. ‘Ik wil niet meer bang zijn’ tegen jezelf zeggen heeft namelijk nog nooit gewerkt.

Ook hier geldt weer: begin met kleine stapjes. Begin bijvoorbeeld met mediteren om angst bewust op te leren merken. Je te realiseren dat je angstige gevoelens hebt maar dat je niet bang bént.

Spring dus niet meteen, met parachute, uit een vliegtuig als je last van hoogtevrees hebt.