Bang
‘The only thing we have to fear is fear itself’
-Franklin Delano Roosevelt
‘Je hoeft echt niet bang te zijn, hoor!’
Ik heb dit gehoord van mijn ouders. Ik hoor dit andere ouders zeggen tegen hun kinderen. Ik zeg dit tegen mijn dochter.
Het slaat alleen nergens op.
Vanaf nu, en niet morgen of als mijn kinderen ouder zijn, doe ik het anders.
Ten eerste: niemand ís bang, we voelen ons bang, we voelen angst.
Ten tweede: je mag angst voelen, daar is helemaal niks mis mee. Wat kinderen nog kunnen, maar heel veel ‘grote mensen’ vaak niet meer, is opmerken dat ze angst voelen en dit vervolgens hardop uitspreken.
Het is okay om angst te voelen, maar dat je angst voelt wil nog niet zeggen dat je ‘het’ vervolgens niet hoeft te doen. ‘Het’ kan van alles zijn: in het geval van mijn dochter gaat het bijvoorbeeld om de kat van de buren aaien.
Merk bewust op dat er angst is, oordeel daar niet over, en probeer vervolgens te kiezen. Trek ik me terug, flinch ik? Of doe ik het toch, ga ik door, ondanks de angst die ik voel?
Ik krijg de indruk dat het verschil tussen wat wij een ‘lafaard’ noemen en een ‘held’ niet zo groot is. Een ‘held’ voelt de angst ook, maar laat zich er alleen (soms) niet door tegenhouden.
Door ‘het’ ondanks je angst regelmatig tóch te doen, maak je de angst niet zo zeer kleiner. Je creeërt een patroon waarin je wel angst voelt, maar je niet door de angst laat regeren. Angst zal er namelijk altijd zijn. Angst mág er ook zijn.
Probeer je negatieve patroon te vervangen door een positief patroon. ‘Ik wil niet meer bang zijn’ tegen jezelf zeggen heeft namelijk nog nooit gewerkt.
Ook hier geldt weer: begin met kleine stapjes. Begin bijvoorbeeld met mediteren om angst bewust op te leren merken. Je te realiseren dat je angstige gevoelens hebt maar dat je niet bang bént.
Spring dus niet meteen, met parachute, uit een vliegtuig als je last van hoogtevrees hebt.
Leuk om deze bevinding te lezen Vincent! Ik ben toen ik dinsdag een reflectie aan het maken was over de simulatieschool tot eenzelfde inzicht gekomen. In mijn geval ging het over zenuwen die ik had voor een gesprek, maar ik kwam inderdaad tot hetzelfde –> ontkennen helpt niet, erkennen wel!
En dat is weer een mooi inzicht voor mij, Sjoerd, dank je. Je kunt er bijna een mantra van maken: erkennen in plaats van ontkennen. Ontkennen maakt het alleen maar groter is mijn ervaring.
Vincent
Ha Vincent, vandaag dan toch eindelijk je blog bezocht. Veel herkenbaars en bovenstaande post, de eerste die ik las, las ik precies op het juiste moment. Al je andere blogs ga ik nog aandachtig lezen. Groeten, Pieter (Zen-cursus)
Hoi Pieter,
Dank voor je reactie, fijn dat er dingen staan waar je iets mee kunt in deze fase van je leven. Ik weet (ten dele) hoe je je voelt.
Hoe ging het afgelopen week? Ik zie je volgende week weer. Laat me weten als ik iets voor je kan betekenen,
Vincent