Sta op
Ik ben vanochtend om half zes opgestaan. Uit vrije wil.
Dit was ik al een week van plan, maar de flinch hield me tegen.
Ik heb mezelf de afgelopen jaren vertwijfeld afgevraagd waarom mijn kinderen iedere ochtend vroeg wakker zijn, maar opeens begrijp ik waarom.
Ik deed precies hetzelfde vroeger.
Eigenlijk ben ik een ochtendmens, en dat was ik vergeten. Als enige wakker zijn in een stil huis is heerlijk. Er heerst een diepe rust die je letterlijk kunt voelen. Je geest is scherp en alert, ook al is je lijf nog slaperig.
Tijdens de vroege ochtend is er een oceaan van tijd en ruimte om te creëren. Om te schrijven, mediteren, of een boek te lezen.
Ik zal nu niet gaan beweren dat ik voortaan iedere dag om half zes ‘s ochtends opsta.
Als ik oude patronen probeer te doorbreken en mezelf nieuwe patronen probeer aan te leren, weet ik namelijk dat ik heel vaak zal falen. Nieuwe dingen doen, uit je patronen stappen is per definitie zwaar.
Het is daarom belangrijk om niet te veel terug te kijken, of te balen dat het weer niet gelukt is.
Blijf continu tegen jezelf zeggen: ‘Ik begin gewoon weer opnieuw.’ Dat is voor mij namelijk één van de mooiste waarheden van het Boeddhisme: je kunt altijd opnieuw beginnen. Julien Smith omschrijft het als volgt: ‘It’s about the process of doing it again no matter how horrible the previous attempt was.’
Dus: ik ga het morgen weer proberen.
Mijn zoon is wakker geworden boven. Tijd om de stilte met hem te delen.
‘I feel sorry for people who don’t drink. When they wake up in the morning, that’s as good as they’re going to feel all day.’
-Frank Sinatra
verzenden...