Monster
‘You buy furniture. You tell yourself, this is the last sofa I will ever need in my life. Buy the sofa, then for a couple years you’re satisfied that no matter what goes wrong, at least you’ve got your sofa issue handled. Then the right set of dishes. Then the perfect bed. The drapes. The rug. Then you’re trapped in your lovely nest, and the things you used to own, now they own you.’
-Chuck Palahniuk, Fight Club
Mijn vrouw heeft een nieuwe baan. Een dikke lease-auto en een iPad 2 zijn part of the deal. Ik wil graag even delen wat dit met mij als zelfverklaard minimalist doet.
Ik hoefde geen nieuwe auto, was dik tevreden met ons ouwe bakkie, maar dan staat die bijna gloednieuwe auto opeens voor de deur en wordt het ‘onverzadigbare monster dat altijd meer wil’ weer gevoed (vergeef me de lichte overdrijving). ‘Toch wel mooi, zo’n auto,’ hoor ik in mijn hoofd rondzingen. Mijn geest gaat allemaal truukjes verzinnen om het te rechtvaardigen: ‘Het is ook veel veiliger; het zit een stuk prettiger als je lange afstanden moet rijden.’ En vervolgens rijd ik zogenaamd de koning te rijk in ‘onze’ nieuwe slee naar vrienden in België.
Mijn geest voelt dat mijn minimalisme onder druk komt te staan en bijt door: ‘De iPad 2 van mijn vrouw is toch wel een stuk sneller en lichter dan mijn oude iPad.’ En voor ik het zelf door heb zit ik te googlen wanneer de iPad 3 verwacht wordt, want met zo’n nieuw ‘retina-scherm’ kan ik echt veel beter boeken lezen. En hij kost waarschijnlijk niet meer dan 500 euro…
Kopen zit bijna verankerd in onze Westerse genen. Velen van ons denken altijd meer nodig te hebben. Ook ik ben/was één van de velen.
Kopen leidt tot nog meer kopen en het is nooit genoeg, het ‘monster’ is nooit verzadigd.
Ik denk dat ik de drang voel tot kopen, tot ‘meer,’ omdat ik denk dat ik niet perfect ben, dat ik nog niet goed genoeg ben. Dat als ik die spullen heb, als ik die kleren heb, dat het dan ‘goed’ is. Voor mij is/was het vaak een kwestie van gezien willen worden: als je er goed uit ziet dan blijf je niet onopgemerkt. Als je in een mooie auto rondrijdt, en de nieuwste smart phone hebt dan hoor je ‘erbij.’
Maar dit is een doodlopende weg die ik niet langer in wil slaan.
We zijn namelijk allemaal al lang perfect en dragen bijna alles wat we nodig hebben in ons. De maatschappij waarin wij leven en onze beperkte geest doen ons echter geloven dat dit niet zo is.
Verwar minder hebben niet met minder zijn, meer hebben niet met meer zijn, en verwar wat je hebt niet met wat je bent.
En als je mij de komende tijd in een dikke auto ziet rondrijden: het is voor ons voordeliger om in een lease-auto te rijden. Ons ouwe bakkie is te koop, geïnteresseerden kunnen zich melden via info@deminimalist.nl…
‘The secret of happiness, you see, is not found in seeking more, but in developing the capacity to enjoy less.’
-Socrates
verzenden...
Beste Minimalist,
helemaal eens met je dat het zinloos is “nutteloos meer”, zeker in materialistische zin, na te streven. (echter als je voortdurend honger lijdt is meer voedsel wel zinvol om na te streven – dat is dan “nuttig meer” – en voor “zinvol meer” geldt het zelfde)
Maar als iets “in principe nutteloos meer” zich voor doet, dus zonder te zijn nagestreefd, dan is het uiterst zinvol dat te accepteren en er van te genieten en je tegelijkertijd te realiseren dat als het later mocht wegvallen dit geen betekenis heeft voor jezelf. Wat je in positieve zin overkomt is altijd meer dan het genieten waard. Geen verontschuldiging nodig. Genieten naar waarde van het kleine, het grote en het toevallige is een aan te leren “gave”.
Schuldgevoelens voor wat je positief overkomt komen voort uit een andere en onjuiste leer of godsdienst. Hetzelfde geldt overigens voor schuldgevoelens naar aanleiding wat je “negatief” overkomt (waarbij het wel interessant is om te bedenken dat traditioneel uit een NEGATIEF een POSITIEVE FOTO komt – alle dingen kunnen dus positieve gevolgen heen)
Streef niet maar accepteer en geniet. Geniet, altijd als het mogelijk is, met volle teugen. We zouden minimalist moeten zijn in onze eisen, maximalist in ons waarderen en genieten.
Iemand vroeg een keer aan Gelek Rimpoche: “Rimpoche, what do I have to to with my Rolls Royce?” waarop hij antwoorde: “As long as you drive your Rolls Royce, it’s fine, but make sure the Rolls Royce doesn’t start driving you”….
@Bas: so true en helemaal mee eens!
Hier is nog een mooie:
Neither my life of luxury in the palace nor my life as an ascetic in the forest is the way to freedom – Buddha
Beste Anoniem, Bas en Pieter,
Dank voor jullie reacties. Fijn dat ik zonder
schuldgevoel mag genieten van de dikke bak
van mijn vrouw.
Jullie hebben het ook alle drie
op een bepaalde manier over non-dualiteit, dat soms
ook wordt beschreven als het midden. (het is
uiteraard nog veel meer dan dat). Met het vinden van
het midden heb ik altijd moeite gehad.
Wat anoniem aan het eind schrijft vind ik erg
mooi: minimalist in onze eisen, maximalist
in ons waarderen en genieten. Dit is de kern van waar
het bij mijn definitie van minimalisme over gaat. Bewust
kiezen waar je echt blij v wordt, wat voor jou essentieel is.
Een grote nieuwe auto is en blijft voor mij niet essentieel overigens, dus
voor mij geen Rolls royce.