The flinch
To flinch= to draw back or shrink, as from what is dangerous, difficult or unpleasant.
Ken je dat gevoel? Dat je ergens vreselijk tegenop ziet, maar dat als je het uiteindelijk doet het ontzettend meevalt? Dit gevoel, deze vaak primaire reactie als je je voorneemt om iets nieuws, iets spannends te doen, iets wat niet veilig voelt, noemt Julien Smith ‘the flinch.’ The flinch speelt mij al jaren parten, maar ik begin me steeds meer te realiseren wat voor een effect de flinch op mijn leven heeft. Ik speelde al maanden met het idee om mijn eigen blog te starten, maar de flinch is zeer sterk in mij aanwezig: ‘Wie zit er nou op jouw blog te wachten? Pas nou op, dadelijk vinden ‘mensen’ je nog stom! Stel je nou voor dat niemand je blog wil gaan lezen!’ Voordat ik mijn blog bekendmaakte via Facebook en Linkedin stonden mijn posts er al een aantal dagen op, maar ja, de flinch: ‘Wacht nou nog even, je posts zijn nog niet goed genoeg, je site is nog niet helemaal af…’
Maar een site waarvan niemand weet dat die bestaat, bestaat die eigenlijk wel? Ik heb er dus toch voor gekozen om door te zetten en wat blijkt? Veel positieve reacties en aanmoedigingen. Sommige mensen zullen het niks vinden, wat ik aan het doen ben. Het zij zo. Wat is het ergste dat kan gebeuren? ‘They can’t eat you.’
Het in de veilige wachtstand staan, de flinch, was vele malen onprettiger dan het daadwerkelijke doen.
Ik ben van plan ‘het’ veel vaker te gaan doen, maar de flinch in mij is sterk, heel sterk.
Babysteps dus. Ik heb bij mezelf gemerkt dat gedragsverandering alleen mogelijk is met kleine stapjes tegelijk.
Probeer het zelf eens. Dit is wat ik gedaan heb, vrij vertaald naar Julien Smith: loop de badkamer in, trek je kleren uit, ga onder de warme douche staan, zet na een tijdje de douchekop van je af en zet de kraan op de koudste stand. Zo meteen ga je een koude douche nemen. Observeer rustig wat er nu met je gebeurt. Je staat nog niet onder de koude straal, maar voelt zeer waarschijnlijk wel een spanning in je lijf. Misschien ga je giechelen, misschien zegt er een stem in je hoofd: ‘wat een domme oefening, waarom zou ik dit doen?’ Wees je hier heel bewust van. Dit is namelijk de flinch.
Stap nu onder de koude douche, en kijk hoe lang je dit volhoudt. Wat was erger? De flinch of de koude douche? Doe dit in ieder geval een week lang iedere dag en kijk wat er gebeurt.
Ik douch sinds een maand elke dag ijskoud een halve minuut af, en ik vind het heerlijk.
verzenden...
Fijn he, koud douchen?
Soms is het makkelijker om iets maar niet te doen uit angst voor wat er komen gaat. Je kan alleen niet zeker weten wat er komen gaat, dat is het probleem. Soms voel je wel veel en denk je dat het die angst is. Of andersom. Dan bedenk je heel veel dingen die mis kunnen gaan. Zit je inderdaad in die wachtstand te piekeren en te wachten op het juiste antwoord. Wanneer klopt het dan wel? Hoe kun je dan leren voelen wat je dan wel op de juiste weg brengt? Zodat je niet zolang in die Flinch blijft hangen?
Goeie vraag, Suus. Ik denk dat je niet altijd weet wat juist is, maar wel vaak voelt. Continu in contact blijven met je gevoel zou ik zeggen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. En zoals the Butthole Surfers zeggen: ‘it’s better to regret something you did than something you didn’t do.’
Ik zeg: flinch = ego
Zou zo maar kunnen, Pieter, kun je uitleggen waarom?
Wat een herkenbare tekst! Ik had al een tijdje ‘last’ van een soort flinch voordat ik je die mail stuurde. And guess what.. nu voelt het inderdaad heel goed dat ik het gedaan heb en lees ik allemaal mooie en inspirerende berichten hier op je blog! Bedankt.