Minimaal=maximaal
‘It’s been a bad day, please don’t take a picture’
-R.E.M.
Ik had vandaag een slechte dag. Ik voelde me onrustig, gestresst, gespannen. Ik kon me niet goed concentreren. Ik liet me afleiden door collega’s en door emails die ongewenst binnen kwamen vliegen. Ik raakte geïrriteerd, werd boos op mezelf en dan wordt het ontzettend lastig om weer bij mezelf te komen.
Als ik vroeger dit soort dagen had werd ik altijd een ‘maximalist.’ Ik ging heel veel doen om de stress en de spanning te ontlopen. Ik ging vluchten voor de stress. Of ik ging vechten: ‘Ik wil je niet voelen, wegwezen jij.’ Ook ging ik vaak de stad in om te consumeren. Een nieuw T-shirt kopen, een nieuwe broek, een paar CD’s. Kopen om de spanning te verdrijven. Die dan de volgende ochtend weer gezellig met me opstond, klaar voor een nieuwe dag zonder foto’s.
Soms ben ik nog steeds een maximalist, maar het wordt steeds minder.
In plaats van op te tellen, probeer ik tegenwoordig af te trekken. Ik kies voor minimalisme in plaats van maximalisme. Ik doe niet alsmaar meer om de stress niet te voelen, maar doe juist minder. Stil zijn, ergens een rustig plekje opzoeken en voelen wat er is. Gewoon even niks doen. En dan valt het vaak allemaal wel mee. Dan voel ik wel spanning, maar dan is dat okay. Er is spanning, maar ik ben niet de spanning, zoals Tijn Touber zou zeggen. Op het moment dat ik spanning en stress de ruimte geef, ontstaat er ook meer ruimte in mij. Hoe harder ik spanning en stress niet wil voelen, hoe luider ze roepen.
Iets dat je weg wilt hebben, dat er niet mag zijn, wordt alleen maar groter en sterker.
Het probleem is tegenwoordig dat we maar blijven optellen. Als je het niet druk hebt, als je niet iets aan het doen bent, dan klopt er iets niet. Als je maar bezig bent, als je maar veel gedaan hebt, dan is het goed, lijkt het credo. Ik had zelf soms het idee dat die stress in mij aanwezig was omdat ik niet productief genoeg was, omdat ik meer uit mijn dag had moeten halen. Inmiddels geloof ik daar niet meer in. Minder doen staat voor mij steeds vaker gelijk aan meer leven. Hoe minder ik doe, hoe gelukkiger en rustiger ik ben. En hoe minder ik doe, hoe geconcentreerder ik datgene doe wat ik wél doe.
Ervaar zelf eens wat er met je gebeurt als je een week lang twee minuten per dag niets doet, bijvoorbeeld met behulp van www.donothingfortwominutes.com Juist als je gestresst achter je computer zit. Juist als je een slechte dag hebt. Ook dit is weer een babystep, want ik heb zelf gemerkt dat je met iets kleins moet beginnen om tot grote veranderingen te komen.
Tijdens deze twee minuten niets doen zul je waarschijnlijk merken dat je geest je van alles wilt laten doen. Dat je geest als een paard begint te steigeren. Wees je hier bewust van, maar luister niet naar je geest. Wees meester van je geest en niet overmeesterd door je geest. Twee minuten lang. Wie weet waar dat toe kan leiden.
‘When the resistance is gone, the demons are gone’
-Pema Chodron
verzenden...